Un poema de María Martínez Mosquera
SINTO, LOGO EXISTO
Filla de min,
saco a cabeza da poza
neste inasistido alumbramento.
Universo cuántico de posibeis
inevitábel deslumbramento:
por segunda vez nazo.
O meu corpo acordeónico,
se expande e replega
baixo a superficie de luz.
Entre a transparencia do ser
e a sombra da memoria
mora, a miña intermitencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario